XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Oraindik ere oroitutzen naiz
ni aitonaren besuan,
iztargaiñetan astintzen nindun
pozez maitasun osuan,
kokotza eta bere bi ezpain
laztanduz nere musuan;
aren bizarra etzan leguna,
zulatu egiten zuan.

Ankaz ta besoz egonagatik
nagia edo baldarra,
besterik ez dan tokian beti
bada norbaiten bearra.
Bart arratsean ez naiz entzuna
lenengo ume-negarra,
gazte ergela baiño obea
ez al da aitona zarra?

Umerik iñon daukagun arte
maitasunez nai lagundu,
amar urtetik onuntz ez gera
esnegaiñetan egondu;
lana eginda ordaiña zuzen
bederik izan bagendu...
Gure ordez bai besteren bizkar
dabiltzanak munduz mundu.

Abendua ta ilbeltza beti,
jakiña, eguna motxian,
esan zidaten: Zuretzako lain
lan izango da etxian.
Mutikotxoa jartzen didate
lau kurpillezko kotxian,
egunez ni naiz onen gidari,
aita-amak arratsian.